Przeskocz do treści Przeskocz do menu

Park Krajobrazowy Podlaski Przełom Bugu

Rok utworzenia 1994
Powierzchnia 15511,00 ha (województwo lubelskie), 15393,00 ha (województwo mazowieckie)
Otulina 9222,00 ha (województwo lubelskie), 7909,00 ha (województwo mazowieckie)
Położenie Nizina Południowopodlaska / Podlaski Przełom Bugu, Równina Łukowska, Wysoczyzna Siedlecka; Polesie Zachodnie / Równina Parczewsko-Kodeńska, Dolina Środkowego Bugu
Jednostka odpowiedzialna Oddział Zamiejscowy w Janowie Podlaskim

O parku

Park stworzono dla ochrony fragmentu lewobrzeżnej doliny Bugu – od rzeki Tocznej do ujścia rzeki Krzny w miejscowości Neple.

Położenie administracyjne (powiat/gminy): Województwo lubelskie / Powiat bialski / Terespol (wiejska), Rokitno (wiejska), Janów Podlaski (wiejska), Konstantynów (wiejska), Zalesie (wiejska); Województwo mazowieckie / Powiat łosicki / Sarnaki (wiejska), Platerów (wiejska)

Rozporządzenie Wojewody Lubelskiego w sprawie Parku Krajobrazowego "Podlaski Przełom Bugu"

Park Krajobrazowy Podlaski Przełom Bugu obejmuje kilkudziesięciokilometrowy odcinek doliny Bugu przyległy do granicy z Białorusią. Największym walorem krajobrazowym Parku jest przełomowa dolina rzeki, wijącej się wśród morenowych wzgórz osiągających kilkadziesiąt metrów wysokości względnej. Nieuregulowany, silnie meandrujący Bug przecina pas wzgórz morenowych utworzonych w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Sama dolina rzeki nie jest jednorodna. Miejscami jest szeroka, z licznymi starorzeczami, mokradłami i oczkami wodnymi, a miejscami zwęża się i głęboko wcina w otaczające ją wysoczyzny, tworząc wysokie na kilkadziesiąt metrów skarpy. Deniwelacje sięgają tu 85 m i należą do największych na obszarze pasa nizin. Dolina rzeki jest zróżnicowana, miejscami jest szeroka, z licznymi starorzeczami i dopływami, zdarzają się jednak miejsca, w których Bug się zwęża, wcinając się w otaczające wysoczyzny, tworząc wysokie skarpy. Rzeka Bug na przełomowym odcinku jest kręta, jej brzegi są raz wysokie i urwiste, innym razem łagodnie nachylone i piaszczyste albo bagniste i niedostępne. Elementem urozmaicającym krajobraz są także rozcinające wysoczyzny doliny większych dopływów Bugu. W obrębie Parku do Bugu uchodzą: Krzna, Czyżówka, Sarenka, Toczna, Kołodziejka i Czapelka.

Rzeka Bug jest osią parku i najistotniejszym elementem hydrograficznym tego terenu. W krętym korycie rzeki spotykamy głębokie doły, piaszczyste łachy, wyspy, a w sąsiedztwie rzeki starorzecza, które najczęściej przybierają kształt sierpa. Największe z nich to Bużysko w okolicach Starego Bubla, Duża Purwa w okolicach Borsuk i Trojan nieopodal Mierzwic. W korycie rzeki zachodzą naturalne procesy erozyjne, polegające na wymywaniu brzegów na łukach wklęsłych oraz nanoszeniu materiału na łukach wypukłych. Lewobrzeżnymi dopływami Bugu w granicach parku są: Krzna, Czyżówka, Sarenka i Toczna. Do wód stojących należą liczne starorzecza, niewielkie śródpolne i śródleśne oczka wodne oraz zalewy retencyjne na rzece Krzywuli nieopodal Janowa Podlaskiego i stawy rybne w Cieleśnicy.