Rok utworzenia | 1994 |
---|---|
Powierzchnia | 15511,00 ha (województwo lubelskie), 15393,00 ha (województwo mazowieckie) |
Otulina | 9222,00 ha (województwo lubelskie), 7909,00 ha (województwo mazowieckie) |
Położenie | Nizina Południowopodlaska / Podlaski Przełom Bugu, Równina Łukowska, Wysoczyzna Siedlecka; Polesie Zachodnie / Równina Parczewsko-Kodeńska, Dolina Środkowego Bugu |
Jednostka odpowiedzialna | Oddział w Białej Podlaskiej |
Park stworzono dla ochrony fragmentu lewobrzeżnej doliny Bugu – od rzeki Tocznej do ujścia rzeki Krzny w miejscowości Neple.
Położenie administracyjne (powiat/gminy): Województwo lubelskie / Powiat bialski / Terespol (wiejska), Rokitno (wiejska), Janów Podlaski (wiejska), Konstantynów (wiejska), Zalesie (wiejska); Województwo mazowieckie / Powiat łosicki / Sarnaki (wiejska), Platerów (wiejska)
Rozporządzenie Wojewody Lubelskiego w sprawie Parku Krajobrazowego "Podlaski Przełom Bugu"
Park Krajobrazowy Podlaski Przełom Bugu obejmuje kilkudziesięciokilometrowy odcinek doliny Bugu przyległy do granicy z Białorusią. Największym walorem krajobrazowym Parku jest przełomowa dolina rzeki, wijącej się wśród morenowych wzgórz osiągających kilkadziesiąt metrów wysokości względnej. Nieuregulowany, silnie meandrujący Bug przecina pas wzgórz morenowych utworzonych w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Sama dolina rzeki nie jest jednorodna. Miejscami jest szeroka, z licznymi starorzeczami, mokradłami i oczkami wodnymi, a miejscami zwęża się i głęboko wcina w otaczające ją wysoczyzny, tworząc wysokie na kilkadziesiąt metrów skarpy. Deniwelacje sięgają tu 85 m i należą do największych na obszarze pasa nizin. Dolina rzeki jest zróżnicowana, miejscami jest szeroka, z licznymi starorzeczami i dopływami, zdarzają się jednak miejsca, w których Bug się zwęża, wcinając się w otaczające wysoczyzny, tworząc wysokie skarpy. Rzeka Bug na przełomowym odcinku jest kręta, jej brzegi są raz wysokie i urwiste, innym razem łagodnie nachylone i piaszczyste albo bagniste i niedostępne. Elementem urozmaicającym krajobraz są także rozcinające wysoczyzny doliny większych dopływów Bugu. W obrębie Parku do Bugu uchodzą: Krzna, Czyżówka, Sarenka, Toczna, Kołodziejka i Czapelka.
Rzeka Bug jest osią parku i najistotniejszym elementem hydrograficznym tego terenu. W krętym korycie rzeki spotykamy głębokie doły, piaszczyste łachy, wyspy, a w sąsiedztwie rzeki starorzecza, które najczęściej przybierają kształt sierpa. Największe z nich to Bużysko w okolicach Starego Bubla, Duża Purwa w okolicach Borsuk i Trojan nieopodal Mierzwic. W korycie rzeki zachodzą naturalne procesy erozyjne, polegające na wymywaniu brzegów na łukach wklęsłych oraz nanoszeniu materiału na łukach wypukłych. Lewobrzeżnymi dopływami Bugu w granicach parku są: Krzna, Czyżówka, Sarenka i Toczna. Do wód stojących należą liczne starorzecza, niewielkie śródpolne i śródleśne oczka wodne oraz zalewy retencyjne na rzece Krzywuli nieopodal Janowa Podlaskiego i stawy rybne w Cieleśnicy.