Przeskocz do treści Przeskocz do menu

Park Krajobrazowy Podlaski Przełom Bugu

Rok utworzenia 1994
Powierzchnia 15511,00 ha (województwo lubelskie), 15393,00 ha (województwo mazowieckie)
Otulina 9222,00 ha (województwo lubelskie), 7909,00 ha (województwo mazowieckie)
Położenie Nizina Południowopodlaska / Podlaski Przełom Bugu, Równina Łukowska, Wysoczyzna Siedlecka; Polesie Zachodnie / Równina Parczewsko-Kodeńska, Dolina Środkowego Bugu
Jednostka odpowiedzialna Oddział Zamiejscowy w Janowie Podlaskim

Fauna

Bogaty jest również świat zwierząt, a przede wszystkim awifauna. W Parku zaobserwowano 141 gatunków ptaków. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów Parku Krajobrazowego „Podlaski Przełom Bugu” są nadrzeczne skarpy, będące znakomitym miejscem lęgowym dla ptaków gnieżdżących się w piaszczystych norkach: brzegówki i zimorodka. Na plażach oraz piaszczystych wyspach gniazdują m.in.: sieweczka obrożna i rzeczna, brodziec piskliwy, rybitwa białoczelna i rzeczna oraz mewa siwa. Sieweczka obrożna, która jest nieliczna to niezwykle interesujący ptak. Cechują go bowiem ciekawe zachowania obronne w momencie zagrożenia młodych: gdy pojawia się drapieżnik ptak zwodzi go jak najdalej od gniazda udając chorego, a gdy w grę wchodzi obrona złożonych jajek – udaje ich wysiadywanie w innych miejscach w celu zmylenia drapieżnika.

Najbardziej wartościowym miejscem pod względem przyrodniczym są łęgi wierzbowo-topolowe. To bardzo pojemne, bogate w pokarm siedlisko jest miejscem lęgowym i schronieniem m.in. dla: strumieniówki, remiza, dziwoni, dudka, krętogłowa. Przy okazji warto wspomnieć, że lasy łęgowe pełnią bardzo ważną funkcję przeciwpowodziową. W trakcie powodzi wytracają prędkość fali powodziowej, zmniejszają erozję boczną rzek i ilość porywanej gleby w czasie wezbrań oraz stanowią naturalną oczyszczalnię ścieków, ponieważ rośliny rosnące na tym terenie szybko wchłaniają zmineralizowane zanieczyszczenia. Innym ważnym siedliskiem dla awifauny lęgowej doliny Bugu są, okresowo zalewane, wilgotne łąki. Atrakcyjność tych miejsc dla ptaków jest uwarunkowana ich ekstensywnym użytkowaniem. Możemy tu spotkać głównie ptaki siewkowate: rycyka, czajkę, krwawodzioba i kszyka, które, sondując dziobem miękki grunt, poszukują drobnych bezkręgowców. Występują tutaj także: cyranka, rybitwa czarna oraz błotniak łąkowy. Natomiast stawy rybne i starorzecza są miejscem występowania głównie ptaków z rodziny chruścieli, przystosowanych do życia w gąszczu roślin: kropiatki, zielonki, wodnika i kokoszki. Na otwartej tafli wody łatwo zaobserwować możemy: perkoza rdzawoszyjego, łabędzia niemego, głowienkę, czernicę i krzyżówkę. W dużych kompleksach leśnych ze starowiekowym drzewostanem gniazduje największa sowa w Polsce – puchacz oraz wiele gatunków ptaków szponiastych: orlik krzykliwy, trzmielojad, jastrząb, krogulec, myszołów. Ponadto można spotkać tutaj bociana czarnego, orzechówkę, muchołówkę małą, dzięcioła czarnego, dzięcioła średniego oraz siniaka, który, jako jedyny gołębiowaty w Europie, gnieździ się w dziuplach starych drzew. Ssaki na terenie Parku reprezentują wydra i bóbr oraz bardzo rzadko spotykany wilk. Najbardziej zagrożonym gatunkiem gada jest żółw błotny, występujący sporadycznie na niektórych starorzeczach. Z rzadkich, objętych ścisłą ochroną gatunkową, ryb, notowanych w Bugu, stwierdzono m.in.: kiełbia białopłetwego i kozę złotawą.