Rok utworzenia | 1983 |
---|---|
Powierzchnia | 10000,00 ha |
Otulina | 9500 ha |
Położenie | Polesie Zachodnie / Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, Dolina Środkowego Bugu; Polesie Wołyńskie / Pagóry Chełmskie |
Jednostka odpowiedzialna | Oddział Zamiejscowy w Chełmie |
Teren objęty ochroną należy do najcenniejszych fragmentów Lasów Sobiborskich. Występują tu niemal wszystkie typy siedlisk charakterystycznych dla borów niżowych, z których największy udział mają: bór suchy, świeży, wilgotny i bagienny z roślinnością borealną typową dla północno-wschodnich krańców Europy (tzw. tajgi). W każdym z nich w drzewostanie dominuje sosna, a w zależności od zasobności siedliska i wilgotności zmieniają się gatunki stanowiące domieszkę. Wyjątkiem na siedliskach borowych, w których sosna ma niewielki udział jest brzezina bagienna, gdzie dominuje brzoza omszona i olcha czarna. W lokalnych obniżeniach w pobliżu cieków wodnych występują olsy. Charakterystyczną formacją roślinną Parku są torfowiska. Występują tutaj wszystkie trzy ich typy: niskie, przejściowe i wysokie. Najżyźniejsze torfowiska niskie wykształciły się w obniżeniach, na terenach zasilanych wodą przepływową. Wokół jezior dystroficznych rozwijają się torfowiska przejściowe. Jest to uginająca się pod ciężarem człowieka spleja zbudowana ze splątanych ze sobą mchów torfowców i korzeni roślin naczyniowych, głównie turzyc. W warunkach całkowitego zahamowania przepływu wody powstają w obniżeniach terenowych torfowiska wysokie. Zasilane są one wyłącznie wodami opadowymi.
Na terenie Parku występuje wiele gatunków roślin rzadkich. Na torfowiskach występują rośliny będące reliktem okresu polodowcowego: wierzby – lapońska i borówkolistna, rosiczka pośrednia oraz brzoza niska. Na wilgotnych łąkach można spotkać kwitnące kosaćce syberyjskie, goździki pyszne i pełniki europejskie. W borach świeżych występują widłaki: goździsty, wroniec i spłaszczony. W borach wilgotnych bardzo liczny jest widłak jałowcowaty. Rzadkie rośliny chronione w zajmujących tu niewielkie powierzchnie grądach reprezentują: tojad dzióbaty, barwinek pospolity, lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko oraz storczyki: gnieźnik leśny, buławnik czerwony i podkolan biały. Znaczną powierzchnię parku zajmują coraz rzadziej spotykane ciepłolubne murawy napiaskowe. Na leśnych polanach, poboczach dróg i nasypach linii kolejowej spotkać można goździki piaskowe i kocanki piaskowe. Roślinnym symbolem Sobiborskiego Parku Krajobrazowego powinna być rosnąca na tych siedliskach lepnica litewska. Wschodnia część Lubelszczyzny jest jedynym w Polsce miejscem jej występowania.