Przeskocz do treści Przeskocz do menu

Sobiborski Park Krajobrazowy

Rok utworzenia 1983
Powierzchnia 10000,00 ha
Otulina 9500 ha
Położenie Polesie Zachodnie / Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, Dolina Środkowego Bugu; Polesie Wołyńskie / Pagóry Chełmskie
Jednostka odpowiedzialna Oddział Zamiejscowy w Chełmie

Fauna

Niewielki stopień przekształcenia środowiska, trudno dostępny teren i duże zróżnicowanie warunków siedliskowych decydują o bogactwie faunistycznym tego rejonu. Duże walory przyrodnicze tego obszaru wpłynęły na uznanie go za ostoję przyrody o znaczeniu międzynarodowym, m.in. w systemie CORINE i ECONET-POLSKA. W Parku i jego najbliższych okolicach na stałe występuje kilka watah wilków. Podmokłe drzewostany stanowią ostoję łosi. Niemal przy każdym jeziorze spotkać można żeremia bobrowe, a przy brzegach obserwuje się ślady obecności wydry. Rzadkie gatunki gryzoni reprezentują smużka i popielica. Ponadto w Parku i jego okolicach żyje 13 gatunków nietoperzy, wśród których do najciekawszych należą: nocek Bechsteina, nocek Natterera, nocek łydkowłosy, mroczek pozłocisty i mroczek posrebrzany. Do ewenementów faunistyczny świadczący o „dzikości” tych terenów należy ryś, którego widuje się tu rokrocznie od 2010 r. Bogaty w jeziora i podmokłości park obfituje w wiele gatunków ryb. Do najciekawszych należą: różanka, piskorz, słonecznica, śliz i koza. W podmokłych lasach i torfiankach występuje bardzo rzadka ryba będąca reliktem glacjalnym, wpisana na czerwoną listę ginących zwierząt Europy: strzebla błotna. Sąsiedztwo terenów suchych i podmokłych spowodowało, że Sobiborski Park Krajobrazowy stał się idealnym miejscem bytowania płazów i gadów. Z rzadszych gatunków płazów występują tutaj: traszka grzebieniasta, ropucha zielona, ropucha paskówka. Na uwagę zasługują duże populacje gadów: żmii zygzakowatej, zaskrońca oraz jaszczurek: żyworodnej, zwinki i padalca. Na piaszczystych duktach leśnych i suchych łąkach zlokalizowanych w pobliżu kanałów, jezior i bagien znajdują się lęgowiska żółwia błotnego – którego populacja jest tu najwyższa w Europie Środkowej.

Bardzo bogata jest awifauna lęgowa parku. Jeszcze w latach 90. XX w. można było spotkać na leśnych polanach tokujące cietrzewie. Obecnie można zobaczyć parę bielików latających nad jednym z jezior, kilka par orlików krzykliwych, puchaczy i bocianów czarnych zamieszkujących skraje podmokłych drzewostanów, widywany jest tu również gadożer i kania czarna. Śródleśne torfowiska zamieszkuje obecnie kilka par puszczyka mszarnego – sowy, której pierwszy lęg w Polsce stwierdzono w 2010 r. właśnie w Sobiborskim Parku Krajobrazowym. W sosnowych borach Lasów Sobiborskich stwierdzono ponadto inną bardzo rzadką sowę – włochatkę, która chętnie zajmuje dziuple po dzięciole czarnym oraz zawieszone specjalnie dla niej budki lęgowe. Na obrzeżach dzikich jezior gniazduje gągoł – kaczka, która wyprowadza lęgi w dziuplastych drzewach.