Przeskocz do treści Przeskocz do menu

Kazimierski Park Krajobrazowy

Rok utworzenia 1979
Powierzchnia 14974,14 ha
Otulina 24643,76 ha
Położenie Wyżyna Lubelska / Płaskowyż Nałęczowski, Równina Bełżycka, Małopolski Przełom Wisły; Wzniesienia Południowomazowieckie / Równina Radomska; Nizina Południowopodlaska / Wysoczyzna Lubartowska
Jednostka odpowiedzialna Oddział w Lubartowie

Fauna

Różnorodność siedlisk cechująca Kazimierski Park Krajobrazowy stwarza warunki dla występowania bardzo bogatej fauny. Szczególnie interesujące są gatunki owadów związanych z murawami kserotermicznymi. Dwa gatunki pluskwiaków i jeden motyl (modraszek orion) są endemitami występującymi jedynie w okolicach Kazimierza.

Szczególne zainteresowanie naukowców budzą od dawna ptaki związane z doliną Wisły. Nieuregulowana, duża rzeka (ostatnia o takich cechach rzeka w Europie) umożliwia gniazdowanie oraz żerowanie ogromnej ilości gatunków ptaków związanych z siedliskami wodnymi i podmokłymi. Ptaki zasiedlają tu piaszczyste oraz trawiaste wyspy, mielizny i nadwodne zarośla – środowiska nieodwracalnie zniszczone gdzie indziej w wyniku regulacji rzek.

Z najciekawszych ptaków wymienić należy: rybitwę rzeczną i białoczelną, sieweczkę rzeczną i obrożną, mewę pospolitą, śmieszkę, czarnogłową i białogłową. Na znajdującej się dziś pod ochroną rezerwatową Krowiej Wyspie koło Męćmierza (Mięćmierza) stwierdzona gniazdowanie niewystępującego w tej części Polski ostrygojada. Wisła poza tym, że umożliwia przetrwanie wielu rzadkim już dziś gatunkom awifauny stanowi w tej części Europy główny korytarz ekologiczny umożliwiający wędrówki ptaków w kierunku południkowym.

Z małych ssaków występujących w Parku najbardziej interesujące są nietoperze. Zidentyfikowano tutaj aż kilkanaście gatunków tych bardzo sympatycznych, choć w tradycji ludowej cieszących się niezasłużenie złą sławą, zwierząt. Są wśród nich m.in.: nocek duży, nocek Bechsteina, nocek Brandta, borowiec wielki, gacek wielkouch, gacek szary i borowiaczek. Warto również wspomnieć o myszy zielnej, orzesznicy i zębiełku białawym. Brak większych kompleksów leśnych powoduje, że w Parku nie występują duże ssaki związane z ekosystemami leśnymi. Spotykane są natomiast gatunki żyjące na granicach pól i lasów, na przykład: sarny, dziki, zające, lisy.