Kurczak leśny

Gościem tego artykułu jest żółciak siarkowy (Laetiporus sulphureus)nazywany też: grzybem siarkowym, hubą Rostafińskiego, hubą siarkową, hubą żółtą, kurczakiem leśnym, żagwią Rostafińskiego, żagwią topolową lub żagwią siarkową.

Żółciak siarkowy to sporych rozmiarów huba o jednorocznych, wyrastających jeden nad drugim owocnikach w charakterystycznym, siarkowo żółtym kolorze, zaliczana do żagwiowtych Polyporaceae. Żółciak siarkowy jest jedną z najniebezpieczniejszych dla drzew hub naszej  i światowej przyrody. Potrafi porazić i zabić w ciągu kilku lat nawet zupełnie zdrowe i silne drzewa liściaste. Po zabiciu gospodarza może funkcjonować dalszych kilka lat jako saprofit (roztocz) na jego murszejącym drewnie.

Żółciak siarkowy to kosmopolita, szeroko rozpowszechniony wraz  na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. W Europie trzyma się głównie środowisk zmienionych przez człowieka: sadów, ogrodów, alei przydrożnych,parków i cmentarzy. W lasach liściastych i mieszanych rośnie rzadziej, ale i tam jest dość częsty. W Polsce i krajach sąsiednich poraża głównie drzewa owocowe, wierzby, brzozy, topole, grochodrzewy oraz dęby. W górach  i wyżynach Europy oraz Azji Centralnej atakuje dość często modrzewie.

Owocniki żółciaka siarkowego są jednoroczne, nierzadko sporych rozmiarów (o średnicy 0,1–0,4 m), najczęściej pozbawione nóżki, grubo mięsiste, przyrośnięte bokiem do rośliny żywicielskiej, nachodzące dachówkowato na siebie. Młode egzemplarze żółciaka są bulwkowate, potem robią się wachlarzokształtne, wreszcie półkoliste bądź nieregularne.

Kapelusz zazwyczaj o trudnym do pomylenia siarkowo-żółtym kolorze (stąd nazwa), rzadziej pomarańczowy z różowym odcieniem oraz nieregularnych, faliście podwiniętych brzegach,    z czasem blednie. Wierzch kapelusza nierówny, pagórkowaty i pomarszczony promieniście.

Dawniej żółciak siarkowy był jednym z najważniejszych grzybów wykorzystywanych jako hubka do krzesania ognia. Jego jaskrawa, podobna do siarki barwa kojarzyła się nieodmiennie z ogniem i faktycznie doskonale służył temu celowi.

W trakcie prac terenowych w Dołhobyczowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu napotkaliśmy tego przedstawiciela żagwiowatych. Pięknie rozwinięte egzemplarze huby prezentujemy poniżej.

Tekst : Małgorzata Ciuryło (ZLPK OZ Zamość) – wykorzystano materiały ze strony https://www.ekologia.pl/wiedza/grzyby/zolciak-siarkowy

Zdjęcia: Krzysztof Kowalczuk (ZLPK OZ Zamość)