Ścieżki dydaktyczne

Na terenie Parku i jego otuliny wytyczono cztery ścieżki przyrodnicze i spacerowe.

Są to ścieżki: „Skrzypowy Dół”, „Okolice Kluczkowic”, „Zawilcowe Doły” i „Złota Góra”.

Ścieżka przyrodnicza „Skrzypowy Dół”

To ścieżka piesza położona na terenie samego. Ma długość ok. 3 km, znajduje się na niej 10 przystanków. Rozpoczyna się przy Leśniczówce Kluczkowice i pierwszy jej odcinek biegnie w stronę południowo zachodnią. Zwiedzający mogą tutaj zapoznać się z lasem grądowym, ale także licznymi niegrądowymi gatunkami drzew, które tu rosną Ten fragment ścieżki najciekawszy jest wiosną, kiedy obficie kwitną gatunki zielne w runie grądu. Wówczas dno lasu pokrywa się kobiercem zawilców gajowych, żółtych i ziarnopłonu wiosennego. Kwitnie także szczawik zajęczy, czworolist pospolity, marzanka wonna, gajowiec żółty, dąbrówka rozłogowa, konwalijka dwulistna i wiele wiele innych gatunków występujących w lasach liściastych. Następnie ścieżka skręca na południowy wschód i wchodzi do wąwozu, w którym zwiedzający mają okazję zapoznać się z tą naturalną formą erozji wodnej. Można tu także zobaczyć martwe i zamierające drzewa oraz dowiedzieć się o ich bardzo ważnej roli w przyrodzie. Dalej ścieżka osiąga swój najdalej na południowy wschód wysunięty punkt, gdzie znajduje się obfity płat skrzypu zimowego szczególnie malowniczo wyglądającego zimą pośród szarości lub bieli śniegu. Kierując się na północ i południowy zachód zwiedzający mogą podziwiać krajobraz rolniczy Wzniesień Urzędowskich oraz formy erozyjne jak i cały proces powstawania wąwozu. Na ostatnich przystankach ścieżki widoczne są odsłonięcia skał węglanowych, które zalegają pod warstwą lessu na terenie całej Wyżyny Lubelskiej.

Ścieżka spacerowa „Okolice Kluczkowic”

To najdłuższa ścieżka na terenie Parku. Ma długość 9 km. Można ją przejść pieszo lub przejechać rowerem. Na ścieżce zlokalizowanych jest 11 przystanków. Rozpoczyna się w Kluczkowicach Osiedlu od zwiedzania Muzeum Regionalnego zlokalizowanego w dawnym pałacu Kleniewskich. Można tutaj podziwiać zbiory etnograficzne i przyrodnicze a także same, zaprojektowane przez Stanisława Witkiewicza wnętrza pałacu. W parku otaczającym pałac rosną rzadkie i egzotyczne gatunki drzew jak jodła kalifornijska a także jest kilka drzew pomnikowych. Dalej ścieżka biegnie na północy zachód i na jej trasie znajduje się aleja modrzewiowa oraz malowniczy wąwóz. Po skręcie ostro w lewo ścieżka biegnie na południe przecinając m.in. wąwóz z „palczastymi” odgałęzieniem i dochodzi do Potoku Wrzelowieckiego – głównej arterii wodnej Parku. Po przejściu Potoku ścieżka skręca na wschód i dochodzi do miejsca, gdzie istniał folwark Maszów. Las tu ma innych charakter, m.in. rosną tu cieniste świerczyny. W okolicach kolejnego wąwozu ścieżka łączy się ze ścieżką „Skrzypowy Dół” i dalej aż do Kluczkowic Leśniczówki obie ścieżki pokrywają się. Od dawnej leśniczówki ścieżka biegnie w stronę Młyńskiego Stawu koło zespołu parkowo-pałacowego w Kluczkowicach Osiedlu. Staw Młyński jest ważną ostoją dla licznych gatunków ptaków wodnych, takich jak: perkoz dwuczuby, czernica, zimorodek, łyska i inne oraz dla płazów, gadów i owadów, zwłaszcza motyli. W jego okolicach stwierdzono występowanie pazia królowej, modraszka ikara i licznych gatunków rusałek.

Ścieżka spacerowa „Zawilcowe Doły”

Ścieżka przebiega na północy zachód od założenia parkowo-pałacowego w Kluczkowicach. Jest to najkrótsza ścieżka w Parku jej długość wynosi 1,2 km. Biegnie przez dawny park przypałacowy (z licznym starodrzewiem), kompleks leśny i wąwozy. Ścieżka przechodzi przez miejsce połączenia się 3 wąwozów, gdzie na wzgórku znajduje się kapliczka wystawiona przez Kleniewskich z okazji święta 3 maja. Częściowo pokrywa się ze ścieżką „Okolice Kluczkowic”. Cechą charakterystyczną jest występowanie w okolicach ścieżki łanów zawilców gajowych - w części dawnego parku przypałacowego i w wąwozach. Pozostała roślinność grądowa tak jak w innych częściach parku. Mimo, że jest bardzo krótka, to jednak wczesną wiosną, w porze masowego kwitnienia geofitów (zwłaszcza zawilca gajowego) jest bardzo malownicza.

Ścieżka dydaktyczna „Złota Góra”

Jest to ścieżka piesza i rowerowa położona w otulinie Parku. Jej długość wynosi 4 km. Na jej trasie utworzono 6 przystanków. Rozpoczyna się przy Szkole Podstawowej w Chruślinie. To szkoła, która powstała 100 lat temu, ma także bogate tradycje w działalności z zakresu edukacji ekologicznej. W szkole działa Klub Młodego Ekologa i Liga Ochrony Przyrody. Przy szkole tablica z okazji 65-lecia LOP. Dalej ścieżka biegnie doliną rzeki Podlipie, która jest tu granicą otuliny Parku. Następnie skręca ostro na północ, w stronę kompleksu leśnego Wandalin, do którego wchodzi malowniczą głębocznicą. Dochodzi do tzw. Złotej Góry nazywanej także Parszywą Górą, gdzie stoi ustawiony jeszcze w 1929 roku pomnik upamiętniający dwie bitwy z okresu Powstania Styczniowego, które rozegrały się tu w maju i sierpniu 1863 r. Pod pomnikiem ścieżka skręca na południowy wschód i prowadzi przez las grądowy, w którym występuje wiele charakterystycznych dla tego zbiorowiska roślin, w tym rzadkich i chronionych: parzydło leśne, wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, kopytnik zwyczajny oraz ciemiężyca zielona, naparstnica zwyczajna czy pluskwica europejska. Dalej ścieżka wychodzi z lasu na wierzchowinę, z której roztacza się wspaniały widok na Chruślinę, dolinę rzeki Podlipie oraz okoliczny krajobraz rolniczy, w którym charakterystycznym elementem są sady. Ostatni odcinek ścieżki prowadzi do Szkoły Podstawowej w Chruślinie skąd bierze ona początek.