Formy ochrony przyrody

Poleski Park Krajobrazowy jest doskonałym przykładem Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych – koncepcji powstałej w latach 80’tych XX w. na obszarze dawnego województwa chełmskiego, której głównym motywem było łączenie ze sobą obszarów przyrodniczo cennych z obszarami o niższej randze ochronnej tworząc szerokie korytarze ekologiczne. Poleski Park Krajobrazowy stanowi strefę otulinową dla Poleskiego Parku Narodowego. Sam zaś otoczony jest od zachodu Parkiem Krajobrazowym „Pojezierze Łęczyńskie” a od wschodu Poleskim Obszarem Chronionego Krajobrazu, który łączy te tereny z położonym przy granicy kraju Sobiborskim Parkiem Krajobrazowym. Wszystkie te obszary wchodzą w skład Transgranicznego Rezerwatu Biosfery UNESCO „Polesie Zachodnie”. Połączył on istniejące na styku granic Rezerwaty Biosfery „Polesie Zachodnie” (Polska), Polesie Nadbużańskie (Białoruś) i Szacki (Ukraina). W zachodniej enklawie Parku projektuje się rezerwat przyrody „Lejno”. Ma on powstać dla ochrony zarastającego jeziora Kahiża z otaczającym je torfowiskiem niskim. Zachodzą tutaj procesy naturalnej sukcesji, polegającej na systematycznym zarastaniu jeziora. W ich wyniku przez ostatnie 30 lat powierzchnia jeziora zmniejszyła się aż stukrotnie. Jedynym pomnikiem przyrody w omawianym obszarze jest dąb szypułkowy w Załuczu Starym. Włączenie najcenniejszych obszarów Parku do Poleskiego Parku Narodowego spowodowało, że omawiany teren jest ubogi w inne formy ochrony przyrody. Dla zachowania walorów ornitologicznych tego obszaru ustanowiono ostoję ptasią, wchodzącą do sieci Natura 2000 „Polesie”. W północno-zachodniej części otuliny Parku znajduje się niewielka ostoja siedliskowa Natura 2000 „Wrzosowisko w Orzechowie”. W sąsiedztwie omawianego obszaru zostały wyznaczone obszary siedliskowe Natura 2000: na południe „Jeziora Uściwierskie” oraz na wschód „Ostoja Poleska” i „Krowie Bagno”.