Przeskocz do treści Przeskocz do menu

Park Krajobrazowy Pojezierze Łęczyńskie

Rok utworzenia 1990
Powierzchnia 11816,00 ha
Otulina 14095,00 ha
Położenie Polesie Zachodnie / Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, Zaklęsłość Sosnowicka
Jednostka odpowiedzialna Oddział Zamiejscowy w Lubartowie

O parku

W parku ochroną objęto fragment krajobrazu Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego.

Położenie administracyjne (powiat/gminy): Powiat lubartowski / Uścimów (wiejska), Ostrów Lubelski (miejska), Ostrów Lubelski (wiejska); Powiat łęczyński / Ludwin (wiejska), Puchaczów (wiejska)

Rozporządzenie Wojewody Lubelskiego w sprawie Parku Krajobrazowego "Pojezierze Łęczyńskie"

Park krajobrazowy Pojezierze Łęczyńskie składa się z dwóch części, połączonych wspólną otuliną. Od strony wschodniej sąsiaduje z Poleskim Parkiem Narodowym i jego otuliną. Pomimo przeprowadzanych niegdyś licznych melioracji oraz wydobycia węgla kamiennego w rejonie Lubelskiego Zagłębia Węglowego teren Parku jest jednym z najcenniejszych przyrodniczo obszarów województwa lubelskiego.

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie jest jedynym pojezierzem w Polsce, którego nie objął zasięg ostatniego zlodowacenia. Południowa części Parku odznacza się płaskim ukształtowaniem terenu, urozmaiconym jedynie wzniesieniami kredowymi, lejami krasowymi, pozostałościami po morenach czołowych oraz nielicznymi wydmami. Najbardziej charakterystyczne dla tej enklawy są jeziora z przylegającymi do nich torfowiskami wysokimi i przejściowymi oraz stawy. Jeziora różnią się od siebie czystością wód, kształtem, trofią, rodzajem roślinności.