TORFOWISKA PUSZCZY SOLSKIEJ

Do najciekawszych roślin torfowisk należą rosiczki, które swoją owadożernością rekompensują braki składników odżywczych w ubogich glebach . Wabią swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność.

Rosiczka jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka. To powoduje wydzielenie enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz – bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.

Najczęściej spotykaną rosiczką jest rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia, inną występującą na terenie Puszczy Solskiej jest rosiczka pośrednia Drosera intermedia. Oba gatunki są pod ścisłą ochroną gatunkową.

Do innych chronionych roślin torfowisk należy większość mchów torfowców Sphagnum sp., modrzewnica zwyczajna Andromeda polifonia, bagnica torfowa Scheuchzeria palustris i bagno zwyczajne Ledum palustre.

Torfowiska pełnią ważną rolę ekologiczną. Stanowią magazyny gromadzonych przez długi czas ogromnych ilości materii organicznej. Są naturalnymi zbiornikami retencyjnymi magazynującymi wodę, kształtujące bilans wodny otoczenia.

Tekst i zdjęcia: Małgorzata Grabek (ZLPK OZ w Zamościu)