Święte Góry i Małe Polesie

Pierwszym z opisanych parków jest Park Narodowy „Święte Góry” utworzony przed dwiema dekadami (1997r.) dekretem prezydenta Leonida Kuczmy. Położony jest na północy obwodu donieckiego i obejmuje ochroną malowniczą dolinę rzeki Doniec z wysokimi, kredowymi brzegami pokrytymi lasem pośród którego błyszczą kopuły cerkwi. Park prowadzi różnokierunkową działalność z zakresu ochrony przyrody, edukacji ekologicznej, turystyki itp. Autorem artykułu jest Sergiej Kurmaz – pracownik PN „Święte Góry”.

Druga praca opisuje znacznie młodszy i znacznie bliżej Polski płożony Park Narodowy „Małe Polesie” utworzony w 2013 roku. Autorką tekstu o nim jest Marina Bielinska – wiodący pracownik naukowy PN „Małe Polesie”. Sam park położony jest na pograniczu Polesia i Podola w północnej części obwodu chmielnickiego. Obejmuje swym zasięgiem cenne fragmenty największego kompleksu leśnego w tym regionie - Lasów Sławuckich. Jest to teren ciekawy nie tylko przyrodniczo, ale i historycznie bowiem lasy te w znacznej części należały do słynnego rodu Sanguszków. Ostatni właściciel tych lasów, zamordowany w 1917 roku przez zbolszewizowanych żołnierzy, książę Roman Damian Sanguszko słynął z tego, że był doskonałym gospodarzem i ochraniał swoje lasy. Park mimo, że bardzo młody i z niezbyt liczną administracją prowadzi ożywioną działalność edukacyjną i naukową. Wydawany jest co roku „Latopis przyrody”. W roku ubiegłym otwarto też nową ścieżkę edukacyjną „Perła Ziemi Słauwckiej”.

Oba artykuły z języka Tarasa Szewczenki, Iwana Franki i Mychajła Hruszewskiego, na język Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego i Norwida przełożył pracownik Biura ZLPK, Krzysztof Wojciechowski. Całość tekstów dostępna jest w najnowszym numerze poradnika ekologicznego „Eko i My”.

Tekst: Krzysztof Wojciechowski, Biuro ZLPK