Spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy dla Obszaru Natura 2000 „Ostoja Poleska”
W dniu 15 września 2020 r. miało miejsce terenowe spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy dla Obszaru Natura 2000 „Ostoja Poleska”
„Ostoja Poleska” obejmuje swoim zasięgiem niezwykle cenny obszar wchodzący przede wszystkim w skład Poleskiego Parku Narodowego, są to jeziora, torfowiska, łąki i lasy o niezwykle istotnym znaczeniu dla przyrody. W ostoi znajduje się bowiem aż 15 typów siedlisk wymienionych w załączniku I Dyrektywy Siedliskowej oraz 20 gatunków zwierząt i roślin wymienianych w załączniku II tejże dyrektywy. Łącznie na terenie Ostoi Poleskiej stwierdzono 1400 gatunków roślin i ok. 200 gatunków kręgowców. Bogaty jest również skład gatunkowy bezkręgowców. Samych motyli stwierdzono tu 340 gatunków, co stanowi dziesiątą część wszystkich ich gatunków znanych w kraju, dla 3 z nich Ostoja Poleska jest jedynym stanowiskiem w Polsce. Obszar ma również olbrzymie znaczenie dla żółwia błotnego i strzebli błotnej - jest to jedna z największych krajowych ostoi tych gatunków w Polsce.
Jak każdy Obszar Natura 2000 również i Ostoja Poleska musi posiadać strategiczny dokument planistyczny jakim jest Plan Zadań Ochronnych. W jej przypadku jednak na terenie obszaru zadania ochronne wynikać będą z Planu Ochrony Poleskiego Parku Narodowego. Jednak Obszar Natura 2000 nie pokrywa się w całości z parkiem i częściowo leży na sąsiadującym z nim Poleskim Parkiem Krajobrazowym, Parkiem Krajobrazowym „Pojezierze Łęczyńskie” oraz Poleskim Obszarem Chronionego Krajobrazu. I tych właśnie niewielkich fragmentów dotyczyło niniejsze spotkanie.
W spotkaniu Zespołu Lokalnej Współpracy uczestniczyli przedstawiciele Poleskiego Parku Narodowego, Nadleśnictwa Chełm, Nadleśnictwa Parczew, Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, miejscowych samorządów oraz Zespołu Lubelskich Parków Krajobrazowych. W ramach spotkania przedstawiciele wykonawcy Planu Zadań Ochronnych przedstawili wstępne wyniki obecnych badań i inwentaryzacji. Uczestnicy spotkania odwiedzili las grądowy w północnej części Ostoi oraz podmokłą łąkę w południowej części. Obydwa siedliska ocenione zostały jako siedliska w stanie co najmniej dobrym wymagające jedynie niewielkich zdań pielęgnacyjnych. Szczególnie ciekawa okazała się wizyta na wspomnianej łące obfitującej w okazałe osobniki staroduba łąkowego, rośliny bardzo rzadkiej, objętej ścisłą ochroną gatunkową, chronioną także dyrektywą siedliskową uznana za roślinę bliska zagrożenia na czerwonej liście roślin i grzybów chronionych Polski oraz narażonej na wyginięcie według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin. Jesienna łąka obfitowała też w liczne motyle oraz modliszki. Te niegdyś występujące tylko na południowych krańca Polski owady z racji ocieplania się klimatu zasiedlają coraz większe obszary kraju, w tym również Polesia.
W toku dalszych prac nad Planem Zadań Ochronnych planowane są kolejne spotkania.
Tekst: Michał Zieliński
Zdjęcia Mariola Szewczyk-Szołtek, Michał Zieliński
