Murawy kserotermiczne

Murawy kserotermiczne są ciepłolubnymi zbiorowiskami roślinnymi o charakterze stepowym, z rzadka porośnięte nielicznymi drzewami czy krzewami, mają postać barwnych muraw, o bogatej i zróżnicowanej florze. Wisienka karłowata, miłek wiosenny, zawilec wielkokwiatowy, len złocisty, dzwonek boloński, kosaciec bezlistny, oman wąskolistny, starzec srebrzysty, storczyk purpurowy, wężymord stepowy, ostrożeń panoński, marzanka barwierska, ostnica Jana, kostrzewa bruzdkowana, kłosownica pierzasta, to tylko niektóre z szerokiej gamy charakterystycznych gatunków zasiedlających murawy kserotermiczne.

Są to zbiorowiska bardzo wrażliwe na zmianę sposobu użytkowania oraz na zmieniające się warunki siedliskowe, przez co murawy należą one do najsilniej zagrożonych elementów środowiska przyrodniczego. Zaniechanie ekstensywnego użytkowania rolniczego (np.: wypasu) doprowadza do naturalnej sukcesji zbiorowisk krzewiastych i zadrzewiania. Rozrost krzewów i drzew na murawach powoduje ich zacienienie, a to z kolei powoduje zanik większości wrażliwych gatunków roślin.

Najskuteczniejszym sposobem utrzymania muraw jest prowadzenie kontrolowanego wypasu lub okresowe ich wykaszanie – ważne jest aby koszenie wykonywać po wysiewie nasion, niezbędnym może się okazać również mechaniczne usuwanie, wkraczających na teren muraw, krzewów i drzew.

Tekst i zdjęcia: Piotr Deptuś (ZLPK OT Lublin)