W ramach tego projektu zostało wywieszonych 20 nowych budek lęgowych dedykowanych dla muchołówki białoszyjej oraz wyczyszczono podobne budki wywieszone w roku 2014. Przy tej okazji sprawdzono ich zasiedlenie w mijającym sezonie 2017.
W wyniku kontroli sprawdzono łącznie 33 budki, z których w pięciu stwierdzono gniazda zbudowane z materiału charakterystycznego dla muchołówek a w jednym niezalężone jaja należące do Muchołówki. Ponadto spośród gatunków zajmujących budki były: sikora bogatka (zasiedlała budki w największej liczbie) dzięcioł duży, modraszka, i kowalik. Wszystkie z przeglądanych budek były zajęte przez różne gatunki ptaków.
Muchołówka białoszyja to ptak nieco mniejszy od wróbla, samiec w szacie godowej ubarwiony jest kolorem czarnym z białym brzuchem, „lusterkami” na skrzydłach oraz szyją, skąd biały kolor otacza jego kark wokół. Samica jest szara lub brązowoszara. Gnieździ się w starych lasach liściastych gdzie naturalnie znajduje dogodne warunki do rozmnażania. Jest gatunkiem objętym ochroną prawną, bardzo rzadkim – szacowana liczebność to od 3 do 6 tys par lęgowych w Polsce.
Wspomaganie lęgów muchołówki jest jednym z istotnych elementów ochrony tego gatunku. Wskutek likwidacji większości miejsc rozrodu oraz znacznej konkurencji gniazdowej z innymi ptakami istnieje obecnie istotny niedobór miejsc nadających się do założenia gniazda i wychowania potomstwa.
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niedostatek miejsc lęgowych oraz drapieżnictwo lęgowe.
Tekst i zdjęcia Robert Wróblewski ZLPK OZ Chełm