GDZIE ZIMUJĄ PAWIKI

Rusałka pawik Nymphalis io to chyba najbardziej rozpoznawalny motyl w Polsce. Sprawia to bardzo charakterystyczny wzór na wierzchu skrzydeł. Są to okrągłe plamy przypominające „pawie oczka”. Pełnią ważną funkcję obronną. Atakujący drapieżnik widzi najpierw wpatrujące się w niego oczy. Ten organ u wszystkich stworzeń jest bardzo wrażliwy i dlatego drapieżnik najpierw go atakuje. I spotyka go rozczarowanie, a motyl mimo, że z uszkodzonym skrzydłem może bezpiecznie odlecieć.

Pawiki zimują jako imago czyli dorosłe osobniki. Jesienią czas spędzają na wygrzewaniu się i gromadzeniu tłuszczu. Gdy robi się zimno szukają zacisznych ale chłodnych miejsc. Wybierają dziuple, szczeliny kory, nieogrzewane piwniczki. W Południoworoztoczańskim Parku Krajobrazowym zimujące motyle spotykamy w bunkrach.

Możemy je spotkać już wczesną wiosną. Po wybudzeniu szukają pokarmu. Często będzie to kwitnąca wierzba. Wiosenne osobniki to pierwsze pokolenie, które lata od marca do kwietnia. Po połączeniu się w pary samice składają jaja na liściach rośliny żywicielskiej, którą jest pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, a wyjątkowo chmiel zwyczajny Humulus lupulus . Po około 1-2 tygodniach wylegają się gąsienice. Początkowo są bardzo podobne do gąsienic rusałki pokrzywnika czy kratkowca. W ostatnim stadium są aksamitnoczarne. Żyją gromadnie w jedwabnych oprzędach. W tym stadium pokrzywniki również potrafią się bronić. Zaniepokojone gąsienice unoszą się i ruszają się na boki deprymując drapieżnika. Potrafią również go opluć niestrawionym pokarmem.

Aby się przepoczwarczyć rozdzielają się i już osobno wyszukują dogodnego, osłoniętego miejsca gdzieś na drzewie, roślinie, płocie. Poczwarki przyjmują  barwę wtapiając się w otoczenie.

Drugie pokolenie pojawia się na początku lipca.

Rusałkę pawika możemy spotkać prawie we wszystkich siedliskach: obrzeża lasów, ogrody, sady, polany, tereny ruderalne, parki.

Tekst i zdjęcia: Małgorzata Grabek (ZLPK Oddział w Zamościu)