BIAŁA DAMA

Czapla biała (Egretta alba, Ardea alba alba) łacińska nazwa czapli białej w połowie wywodzi się z języka francuskiego, w którym aigrette oznacza ozdobny pęk piór.

Ten piękny, dostojny ptak coraz częściej widywany jest w naszym kraju. Od 1997 roku notuje się pierwsze lęgi w Polsce. Często jednak zalatuje do płytkich zbiorników i podmokłych terenów, gdzie żeruje. Do niedawna granica zasięgu tego gatunku obejmowała Czechy i Słowację. W ostatnich latach przesuwa się na północ.

Na terenie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego, obserwowano ostatnio czaplę białą, na rozlewisku rz. Sopot.

Czapla biała ma długą, esowato wygiętą szyję.  W szacie godowej  dziób ma kolor czarny, a nogi żółte. W szacie spoczynkowej, dziób ma barwę żółtą, nogi natomiast są żółtozielone.

Menu czapli stanowią: zwierzęta wodne, owady, narybek, drobne płazy i ssaki, a nawet ptaki. Rozpiętość skrzydeł waha się od 140 do 170 centymetrów, a waga może osiągnąć 1,6 kg. Długość ciała to nawet 102 cm. Czapla biała wyprowadza1 lęg w roku. Przez 25-26 dni jaja w ilości 2-5 , wysiadywane są przez oboje rodziców.

Piękne białe pióra, były przyczyną mordowania tych ptaków na masową skalę.

„ Pomimo działań na rzecz ochrony ptaków, rynek handlu piórami do początku XX miał się nadal bardzo dobrze. Mało kto wie, ale najcenniejszym ładunkiem przewożonym na pokładzie Titanica były pióra właśnie. Handel piórami był 2 po diamentach źródłem dochodu Republiki Południowej Afryki.”

W Polsce czapla biała objęta jest ochroną gatunkową ścisłą.

Tekst: Małgorzata Ciuryło

Zdjęcia: Małgorzata Ciuryło, Krzysztof Kowalczuk

Literatura:

Czapla biała - opis, występowanie i cechy gatunku (przygodyprzyrody.pl)