Po Nadwieprzańskim Parku błądząc

Czerwiec to fantastyczna pora na piesze wędrówki w pięknych okolicznościach przyrody. Tym razem zapraszamy na spacer po centralnej części Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego. Proponowana trasa ma ok. 10 km długości i ma formę pętli rozpoczynającej się i kończącej się w Łańcuchowie. Podczas wycieczki poznamy mozaikę nadwieprzańskich krajobrazów i siedlisk przyrodniczych. Trasa nie jest oznakowana, ale jest łatwa orientacyjnie.

1. Punktem startowym naszej wycieczki jest ładnie położony nad Wieprzem Łańcuchów. Łańcuchów to stara osada – w XVI wieku posiadająca nawet prawa miejskie. Łańcuchów stanowił w czasach reformacji silny ośrodek ruchu ariańskiego. Obecnie w Łańcuchowie warto zobaczyć kościół p.w. św. Jana Chrzciciela reprezentujący styl barokowo-klasycystyczny oraz dwór w stylu zakopiańskim. Dwór jest własnością prywatną – zwiedzanie tylko za zgodą właściciela.

2. Kierujemy się na most nad Wieprzem. Z mostu możemy podziwiać piękną i dziką dolinę rzeki. Wieprz w tym miejscu  meandruje tworząc liczne zakola i wyspy.

3. Skręcamy w pierwszą polną drogę w lewo za mostem. Początkowo idziemy przez łąki i pastwiska, wzdłuż odnogi Wieprza. Następnie zanurzamy się w nadrzeczne zadrzewienia. Składają się na nie: olsza czarna, wierzba i czeremcha. Z czasem las zmienia swój charakter – w drzewostanie zaczyna dominować sosna. Jednak nie jest to sosna pospolita a duża rzadsza sosna czarna, o ciemnem odcieniu kory i sporych i kłujących szyszkach.

4. Dochodzimy do betonowego mostu przerzuconego nad rzeczką Mogielicą. Rzeczka w swoim górnym biegu została zmeliorowana, ale w dolnym, nad którym jesteśmy, zachowała naturalny charakter. Okalają ją trzciny, tatarak, można wypatrzeć również kwitnące kosaćce żółte. Nad wodą unoszą się ważki. Niekiedy można zauważyć wydrę lub bobra. Miejsce emanuje wyjątkowym spokojem.

5. Podążamy dalej drogą, która wyprowadza nas na skraj lasu. Skręcamy w prawo i wędrujemy skrajem łąk i lasu. Nad łąkami bez problemu dostrzeżemy polujące ptaki drapieżne: błotniaki i myszołowy. Niekiedy można usłyszeć charakterystyczny klangor żurawi, albo „warczenie” bardzo rzadkiego ptaka, prowadzącego wyjątkowo skryty tryb życia – derkacza. Na łąkach kwitną m.in. piękne storczyki, firletki, goździki pyszne.

6. Droga doprowadza nas do małych naturalnych stawów. Pierwszy jest zawsze ocieniony, drugi zawsze nasłoneczniony. To właśnie w nim możemy zaobserwować bogactwo wodnego życia. Na powierzchni wody unosi się rzęsa wodna oraz duże liście i kwiaty grążeli żółtych i grzebieni białych. W toni wodnej zauważyć można rośliny podwodne: moczarkę kanadyjską i pływacza zwyczajnego. W stawie występują płazy, m.in. kumaki nizinne.

7. Droga wspina się na groblę. To tzw. Wał Turecki. Usypany podobno został przez tureckich jeńców wziętych do niewoli w Bitwie pod Wiedniem przez króla Jana III Sobieskiego. Turcy zostali osiedleni w okolicy Łańcuchowa a nazwa grobli jest jedną z niewielu pamiątek po nich. Wędrówka groblą jest wygodna i pozwala przejść suchą stopą po podmokłych z reguły łąkach.

8. Docieramy do wysokich zboczy okalających pradolinę Wieprza. Na tych zboczach możemy obserwować roślinne zbiorowiska kserotermiczne, na których rosną rośliny charakterystyczne dla obszarów stepowych. Warto zapoznać się z charakterystyką miejsca opisaną na umieszczonej tutaj tablicy informacyjnej. W zależności od czasu wizyty możemy na skarpie obserwować różne rośliny – mogą to być miłki wiosenne, zawilce wielkokwiatowe, kosaćce bezlistne, dzwonki bolońskie czy dzwonki syberyjskie. Stanowiska roślinności ciepłolubnej są w Polsce bardzo rzadkie dlatego warto je chronić. Większość roślin je porastających jest chroniona.

9. Drogą biegnącą poniżej skarpy kierujemy się w prawo a następnie wraz z jej biegiem wchodzimy na jej szczyt. Roztacza się stąd piękna panorama na okolicę.

10. Dochodzimy do wsi Ciechanki. Asfaltową drogą dochodzimy do centrum wsi. Wśród zabudowań warto odnaleźć cmentarz żołnierzy poległych w I wojnie światowej (naprzeciwko biblioteki gminnej). Pochowano na nim 143 żołnierzy niemieckich poległych w bitwie stoczonej 2 sierpnia 1915 roku. Na cmentarzu na mogiłach oficerskich zachowały się trzy kamienne monumentalne stele.

11. Idąc dalej główną drogą przez wieś dochodzimy do skrzyżowania dróg, przy którym znajduje się kolejna pamiątka Wielkiej Wojny. Wysoki kopiec zwieńczony krzyżem to zbiorowa mogiła żołnierzy rosyjskich, którzy polegli w tej samej bitwie co żołnierze niemieccy.

12. Na skrzyżowaniu obieramy drogę na prawo, która zaprowadzi nas do Łańcuchowa. Jednak wędrówka asfaltową drogą nie należy do przyjemności. Warto więc po kilkuset metrach skręcić w szeroką leśną drogę po lewej stronie. Poprowadzi nas ona najpierw przez las, a następnie nadwieprzańskimi łąkami, wzdłuż rzeki do Łańcuchowa.